Saturday, June 7, 2014

Padan Muka Tahap Gaban

Kesinambungannya padan muka kau!

Lepas rest kat opis aku tak solat isyak lagi..! Aku tidur sekejap dan dalam fikiran aku nak solat sekejap lagi.
Aku terjaga dalam pukul 2 pagi lebih.. Bangun dan terus pergi ke tandas mengambil wuduk.. Nak bergerak bukan kepalang sakit... Sakit yang tak di buat main main...
Lepas tu cari sejadah, haaa ni lagi satu.... mana sejadah ni... dah lama sangat cari pun tak jumpa, terpaksa pergi surau...
Jauh tak jauh jugak la... Nak bergerak tu skit skit je...

Lepas solat, aku muhasabah diri sekejap... hmmm tu la, kan senang tadi kalau aku dulu kan benda yang dahulu... aku mengadu lagi kat Allah. Kaki aku sakit sangat ni... Lepas aku habis berdoa aku tiup kaki aku dan berniat sembuhkanlah kaki aku... Aku bangun, lipat sejadah..
Bila aku nak keluar dari surau, aku terasa kaki aku kurang sakit sket, macam nak nanges... bukan sebab sakit,, tapi sakitnya berkurang... YA Allah.... Ampunilah dosa aku dan dosa tunang aku Ya Allah...

Aku berjalan balik office, bila sampai switch off lampu dengan kunci pintu.. Tengok nset on pesbuk.. Aku tengok video kelakar dalam tu,,, hiburkan hati,... baca ayat-ayat motivasi... aku tertidur....

Subuh tu aku bangun,. kaki sakit lagi.. makin sakit.. aku solat atas kerusi sebab dah sakit sangat.. lepas solat aku baring.. dalam hati tergerak mintak tolong kat ibu nak suruh abg hasim urutkan. dorang ni tukang kebun tempat aku.. Indonesia mai.. Aku call ibu... bu, masuk kerja tak.. ibu cakap dalam bas nak sampai dah.. "Bu kaki saya sakit ni, nanti suruh abg hasim datang opis dulu tau.. nak mintak tolong urut" Ibu cakap takpa dia datang tengok dulu..

Ibu tengok aku, kenapa ni boss, kenapa kaki boss... aku cakap main bola semalam, terseliuh. Abg hasim pun sampai, ibu suruh abg hasim ambik minyak gamat.. aku bagi cream ointment. Ibu cakap abg hasim tak pandai urut... biar dia yang urutkan... Ibu urut kaki aku... Ya Allah sakitnya,,, buku lali aku bengkak... Ibu tekan sket je aku dah menjerit,,, "Sakit bu" macam budak-budak... aku cakap sakit buk kat situ.. mengeliat kiri kanan tahan sakit... Ibu cakap dah bengkak, kenapa semalam tak urut terus, takpun ambik ais.. ini baru saya yang urut, tekan sikit pun dah sakit..

Lepas urut, aku sambung tidur. Budak aku yang on standby masuk kerja. tengok aku tertidur kat situ. Aku malas nak bangun.. Tengah hari tu aku tengok nset. mama call banyak kali. aku tak sedar langsung, nak call balik pun tak larat, lepas tu aku panggil budak aku sorang ni.. "Ambik minyak gamat tu, urutkan kaki" Sibuk tanya aku kaki kenapa, mulut tak abes tanya,, tak pandai urut la tu la ni la, tapi tangan tu urut jugak..

Lepas dah rasa nak balik rumah tu, aku text amir dengan aca.. pukul berapa nak gerak kenduri rumah muz.. Katanya tengah hari sket, Aku ingat dalam pukul 2 gitu, aku balik rumah siap-siap.. nak berjalan ke kereta tu terasa sakit sangat. Bawak kereta pun sakit sangat... Nak ubah kaki dari tekan minyak ke tekan break pun terasa sakit sangat.. lahaiii kaki oh kaki...

Dah park kereta, naik rumah terhenjut henjut berjalan.. hmmmm.... Sabar rul sabar... Bila dah mandi siap siap terus, solat zohor, terasa sakit jugak.. tunggu budaknya sampai punya la lama.. aku menunggu sambil membaca al-quran.. alhamdulillah... Tapi.. sampai ke sudah aku tunggu, aku mesej aca,, pukul berapa nak gerak, dah lewat ni,, aca balas, eh amir tak cakap ke tak jadi... cirit ar.... amir call aku tadi cakap nak naik kerete aku la kereta dia tak servis la tu la ni la, aku cakap suh datang dulu... aku capak dalam hati, tak reply mesej nya.. sebab tengah tahan.. tahan marah....

Hmmmm sedihnyaaaa................ sepatutnya aku dah ada kat perlis... kalau bukan kerana mulut korang call aku malam tu ajak pergi kenduri muz dah lama aku balik... tak la kaki aku sakit, tak la aku tercongok tunggu korang, tak la aku bazirkan masa aku.. aku takda masa dah woiiii.. aku takda cuti sangat,.. banyak benda aku kena pikir, aku cuma nak pikir untuk diri sendiri. tu pun susah woiii... kalau aku tau  macam ni, malam tu aku cakap aku nak balik kampung, tapi aku tak cakap sebab tak nak hampakan hati korang sebab korang cakap dah lama tak jumpa muz.. what da heck woiiiii........ aku pendam je tak cakap, kalau aku cakap semua ni memang aku bergadoh la dengan korang... aku cari kebaikan korang, aku cari hikmah sebalik semua ni.. sabar rul sabar... Aku diamkan diri.. Aku tak reply mesej.. kecewa yang amat, kalau mama tanya aku ni, aku cakap tak pergi ntah apa mama rasa..

Aku tukar baju, pakai seluar track, ambek kunci rumah, kunci kereta, nak beli makanan.. aku lapar sangat, nak berjalan pun susah... hmmmm.. lepas setel aku baring, mama call... sudahhhhh... lepas jawab salam, mama tanya kenapa suara aku tu.. aku bagitau kaki sakit sangat, buku lali, dah bengkak kawasan tu.. mama pun dengan suara yang cemas cakap suruh ambek ais, pergi urut, jangan biar lama nanti masuk angin, siap suruh balik rumah jugak, mama nak urut... hmm tu la malas nak cakap, mesti risau.. lepas berkandaq dapat nasihat aku sambung tengok tv.. adik aku ateh call plak.. berkandaq nasihat dia bagi, siap cakap suh buat tu buat ni.. Sampai ke malam adik aku call lagi, mama aku tanya lagi.. ateh siap cakap nak datang sini,, aku tak bagi.. takpe aku ok ni... hari ni pun mama call lagi,, ateh pun sama tanya macam mana.. aku cakap dah ok sket ni.. dah kurang sket.. Alhamdulillah aku tak teruk sangat dah ni.. dah boleh gerak laju sket... sayangnya kat aku.. aku terasa disayangi sangat.. kikiki

Aku terpikir satu.... mama asyik cakap suruh aku balik sebelum ni, last minit aku cakap muz nak kawen kat melaka, kebetulan mama kenal muz. lepas tu aku dapat rasa nada mama yang sedikit hampa. mama cakap nanti kat perlis boleh datang majlinya. tapi aku cakap kat perlis dia tak jemput lagi, taktau muz buat kenduri ke tak.. mama cakap takpelah angah pergi la kat melaka. tengok nampak tak apa aku dah buat... Padan muka aku.. Kaki aku dah sakit..

Nak marah org lain tak boleh, hidup ni kena bijak membuat perancangan. Aku tak salahkan sesiapa dalam hal ni. aku lebih suka berdiam diri dari bercakap. walaupun dalam hati aku asyik rindu sangat kat tunang aku.. Tunang aku tak mesej tak call aku.. hmm aku tau di sibuk.. pernah aku call dia jerit kat telinga aku cakap dia banyak benda kena buat. tu tak cari lagi ni tak buat lagi.. aku pun tak tau nak tolong macam mana,, nak call takut di marahkan aku plak,. ak dah kena marah mula la nak merajuk,.. macam budak-budak.. phuii rul phuiii....

Petang ni, aku nak ajak aca dengan amir pergi nilai.......... yeaayyyyy..... nak tengok muka budak pengkhianat sebenarnya... kikiki.. pagi tadi jalan dah ok sket dari semalam.. Alhamdulilah...
Boleh aku cari bear untuk mama.. mama suka sangat yang itu... kikiki... pagi tadi pun mama mesej cakap nak pergi wang kelian, siap tanya nak kirim apa apa tak.. ak reply cakap nak pulut ayam.. sedap.. mama cakap pulut tak dan masak, ayam pun dah lari... kikiki... syg mama....

Aku mampu senyum sebab aku belajar untuk berprasangka baik.. ehh pelik je. perangsangka ka prasangka.. hmm biar la.. sangka baik... nak tanamkan dalam hati.. motivasi diri.. kalau bersangka baik kepada semua benda.. insyaALLAH hati kita mampu senyum sokmo... yeaayyyy..

Sangka baik untuk indahkan hati dan dalaman diri sendiri... Kasih sayang tiada kenal sesiapa dan hadnya.. kasih sayang emaknya kepada anaknya,, anaknya kepada emaknya, adik beradik sesama adik beradiknya.. Tunang kepada tunangnya.. opsss........  =)


 gambar sekadar hiasan

Hiasanlahhh sangat.. dulu aku pakai jam tangan kiri.. Tapi sejak tahun lepas aku pakai tangan kanan.. lebih selesa.. ntah kenapa.. taktau.. jangan tanya aku.. aku bukan kidal pun.. dulu pakai tangan kanan sebab tangan kiri sakit... tapi dah ok sampai sekarang tak tukar lagi.. tangan kanan always best...

No comments:

Post a Comment